نشانه‌هایی از اسطورة زایش در سنگ ‌نگاره‌های نو یافتة تنگة بهرام چوبین

منطقة سیمره (شهرستان دره‌شهر) باوجود ارتفاعات کبیرکوه، از گذشته­های دور تا کنون یکی از منابع غنی برای زیستن و تداوم حیات ساکنان بوده است. آثار فراوان برجای‌مانده از دوران مختلف تاریخی و فرهنگی گذشتگان، سندی بسیار محکم برای اثبات چنین ادعایی است. نگارندگان که برای بررسی آثار برجای‌مانده از دورة ساسانیان به تنگة بهرام چوبین رفته بودند، متوجه نگاره‌های صخره­ای برجای‌مانده­ای در این مکان شدند که قدیمی‌تر از آثار ساسانی این منطقه به‌نظر می‌رسیدند. بی‌گمان، این نگاره­ها یادمان­های مردمان ساکن در این منطقه بودند. این نگاره­ها با توجه به شواهد، چرا و مسائل مربوط به دامداری و یا ارتباط بین انسان و حیوان (بز کوهی) را به ذهن منتقل می­کنند. سؤالات اصلی پژوهش عبارت‌اند از: - این سنگ‌نگاره­ها به چه دورة تاریخی تعلق دارند؟ - آیا این نقوش علاوه‌بر مباحث مربوط به گذران معیشت، بیان‌کنندة اندیشه­ای اساطیری در این سرزمین هستند؟ فرضیة پژوهش این است که قدمت این سنگ­نگاره­ها به هزارة اول ق.م برمی‌گردد و فراوانی نقش بز کوهی در سایر آثار موزه­ای این منطقه، وجود یک اندیشة اساطیری به‌نام «اسطورة زایش» را در فرهنگ و هنر این مردمان نشان می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند که این سنگ­نگاره­ها به احتمال فراوان به هزارة اول ق.م متعلق هستند و در این هزاره، اسطورة زایش براساس شواهد و مدارک، در آثار برجای‌مانده از آن‌ها نمود یافته است. این پژوهش را با روش توصیفی و تحلیلی و جمع‌آوری اطلاعات با مطالعات میدانی و کتابخانه­ای انجام داده‌ایم.